Anna Wojdała – Markowska


Urodziła się w 1964 roku w Radomiu

W latach 1984 – 90 studiowała w PWSSP w Łodzi na Wydziale Włókienniczym.

W roku 1990 otrzymała dyplom z wyróżnieniem
w Pracowni Gobelinu i Dywanu prof. Antoniego Starczewskiego oraz Pracowni Malarstwa prof. Wiesława Garbolińskiego oraz roczne stypendium twórcze Ministra Kultury i Sztuki.

Od 1995r. pracuje w Katedrze Sztuki Wydziału Nauczycielskiego Politechniki Radomskiej jako asystent
w Pracowni Malarstwa (obecnie Wydział Sztuki).

W maju 1998 r. uzyskuje kwalifikacje I-go stopnia
w dziedzinie sztuk plastycznych,

z dyscypliny artystycznej wzornictwo, nadane uchwałą Rady Wydziału Tkaniny i Ubioru Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi i obejmuje stanowisko adiunkta w Katedrze Sztuki Politechniki Radomskiej.

W kwietniu 2007 r. uzyskuje stopień doktora habilitowanego sztuki w dziedzinie sztuk plastycznych, dyscyplinie artystycznej sztuki piękne nadane uchwałą Rady Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych
w Warszawie.

W październiku 2007 r. mianowana na stanowisko profesora nadzwyczajnego Politechniki Radomskiej.

Uprawia twórczość w zakresie malarstwa, rysunku
i tkaniny
.Brała udział w ponad 60 wystawach ogólnopolskich, międzynarodowych i środowiskowych.

Zorganizowała 19 wystaw indywidualnych.

Otrzymała 9 nagród i 1 wyróżnienie na wystawach środowiskowych i ogólnopolskich:
nagrody na wystawach środowiskowych Radomskiego Okręgu ZPAP w latach: 1992, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998.
nagrody na pokonkursowych wystawach plastyki województw: kieleckiego,
radomskiego i tarnobrzeskiego – Galeria BWA w Kielcach – w latach : 1995, 2006, 2007
wyróżnienie na II Ogólnopolskim Biennale Malarstwa i Tkaniny Unikatowej, Trójmiasto 2003


W roku 2007 otrzymała medal na Międzynarodowej Wystawie Tkaniny Unikatowej
„Struktury Powiązań” w Krakowie.

Prace w zbiorach: Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum Miasta Gdyni,
Galerii 261 Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, Galerii „Krótko i węzłowato”
Politechniki Łódzkiej, Fundacji „Serce” w Wałbrzychu, Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu,
Mazowieckiego Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu,
w ramach kolekcji 100 wystaw w Galerii „Rogatka” i w zbiorach prywatnych.

Wystawa malarstwa Anny Wojdały-Markowskiej
w galerii Pentagon Wydziału Sztuki PR; 7-27 I 2010

 

Anna Wojdała-Markowska jest nauczycielem akademickim pracującym na Wydziale Sztuki, 
profesorem nadzwyczajnym Politechniki Radomskiej; tytuł doktora habilitowanego uzyskała
w warszawskiej ASP w 2007r. Zaliczana do najciekawszych współczesnych artystów radomskich.

Na wystawie w galerii Pentagon zaprezentowała 22 obrazy i 4 małe kolaże z lat 2003-2009,
spośród nich 7 namalowanych przed habilitacją,
pokazywanych już na wystawach w różnych ośrodkach artystycznych
w Polsce i nagradzanych w Gdańsku (2003), Kielcach (2006 i 2007)
i Krakowie (2007). Większość prac powstała jednak w ostatnich dwóch latach.

Malarstwo to ujawnia wspólny z tkaniną rodowód, możemy wyobrazić sobie zamiast
obrazów - tkaniny zrealizowane na podstawie pomysłów artystki. Anna Wojdała-Markowska
jest absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi (1990r.),
która to uczelnia, dziś Akademia Sztuk Pięknych, była i pozostaje nadal najważniejszym
w Polsce ośrodkiem kształcącym artystów – projektantów tkaniny.
Dyplom uzyskała w pracowni gobelinu i dywanu prof. Antoniego Starczewskiego i równolegle
w pracowni malarstwa prof. Wiesława Garbolińskiego. Przez jakiś czas, już po powrocie do Radomia,
uprawiała nadal tkaninę, by w pewnym momencie zrezygnować z warsztatu tkackiego i zająć się przede
wszystkim malarstwem. Jednak sposób organizowania płaszczyzny obrazu
i tworzenia malarskiej materii wykazuje ciągle silne związki z myśleniem w kategoriach tkaniny.

Aby scharakteryzować w kilku zdaniach tę abstrakcyjną twórczość można powiedzieć,
że artystka powołuje na swoich płótnach struktury inspirowane światem organicznym,
zwracając baczną uwagę na sposób organizowania się podobnych struktur w naturze,
dążących jednocześnie (a więc jakby paradoksalnie) do zmienności i do uporządkowania.
Anna Wojdała-Markowska dostrzega w tendencji porządkującej pierwiastek geometryczny,
zmierzający do ujednolicenia i uproszczenia elementów oraz wprowadzenia
jednostajnego rytmu, ale potrzeba zmienności narusza ustawicznie ten system
porządkującej geometryzacji, wprowadzając nowe pod względem wielkości, barwy,
faktury i zagęszczenia, elementy i układy.

Artystkę interesują od dawna komunikacyjne systemy znaków występujące
u ludów pierwotnych, w starożytnych i egzotycznych kulturach,
o charakterze magicznym, rytualnym, czy informacyjnym.
Jest zafascynowana ich lapidarną, a jednocześnie wyrafinowaną formą,
choć nie próbuje ich odczytywać i rozumieć.
Te nieczytelne znaki są dla niej ciekawsze poprzez swoją tajemniczość,
niejasny przekaz od tych oczywistych, czytelnych w swoim przesłaniu.

Zdarza się, że Anna Wojdała-Markowska, która tworzy swoje obrazy w domu,
niejako na oczach rodziny, pozwala własnym dzieciom na drobne interwencje,
domalowanie własnego znaku, syntetycznego przedstawienia zwierzęcia czy przedmiotu,
i jeśli uważa, iż nie kłóci się to z jej zamierzeniem, pozostawia te zapiski
dzieci na swoich płótnach. Poprzez takie, nieczęste zresztą praktyki,
ujawnia w swojej twórczości, symbolicznie i programowo zarazem, związki
życia rodzinnego (które jest dla niej bardzo ważne), ze światem sztuki,
łączy nieskrępowaną wyobraźnię, własną i dziecięcą,
ze świadomymi wyborami i decyzjami artystycznymi.

 

prof. Stanisław Zbigniew Kamieński